Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας Με τα πετρέλαια μας

(Πως θα μπορούσε η Τουρκία ή οποιοσδήποτε να ισχυρισθεί και να πείθει, ότι το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, που ενώνει 500 εκ. Ευρωπαίους και τους προσφέρει πλήρη ικανοποίηση, ειρήνη και ασφάλεια, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τους 100,000 ΤΚ) 

Καταγράφεται συνεχής διολίσθηση του Κυπριακού προς τις Τουρκικές θέσεις, χωρίς ωστόσο να σμικρύνεται το μεταξύ μας χάος διότι οι χειρονομίες μας καλής θέλησης εκλαμβάνονται ως ορεκτικό για περισσότερα. Όσο εμείς πλησιάζουμε τόσο εκείνοι υπαναχωρούν, απομακρύνονται και διευρύνουν το χάσμα. Υπό τέτοιες συνθήκες, πώς ο Πρόεδρος μας, με όλη του τη καλή πίστη και δεδομένη την αποφασιστικότητα του για λύση, θα μπορέσει να γεφυρώσει με τον κ. Ερογλου το τεράστιο και αγεφύρωτο αυτό χάσμα μέχρι τη Γενεύη, όπως απαιτεί ο Γ.Γ. του ΟΗΕ;

Είναι φανερό ότι το πείραμα δεν μας οδηγεί πουθενά. Επιβάλλεται αλλαγή πλεύσης. Αλλά γι’ αυτό χρειαζόμαστε συμμάχους, αφού ο ΟΗΕ που όφειλε να είχε ενσκήψει στο Κυπριακό με πνεύμα ευθυκρισίας, αντικειμενικότητας και δικαιοσύνης, δυστυχώς αποδεικνύεται από τις συμπεριφορές των κ.κ. Αναν, Μουν και Ντάουνερ, ότι έχουν παρεξηγήσει το θύμα ως τον θύτη. Ένα κρυστάλλινο θέμα ανελέητης καταπάτησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα ξεκάθαρο ζήτημα επιδρομής, πολυαίμακτης εισβολής και κατοχής, το φιασιδώνουν και το παρουσιάζουν ως μια «αθώα» ενδοκυπριακή διένεξη και επιμένουν σε ενδοκυπριακό διάλογο και στη ψευδεπίγραφη λύση Κυπριακής ιδιοκτησίας, όταν ο ΤΚ εκπρόσωπος δεν έχει εξουσία ούτε καν να βήξει χωρίς την έγκριση της Άγκυρας. 

Χρειαζόμαστε λοιπόν ισχυρούς συμμάχους και πρέπει να τους αναζητήσουμε και να τους βρούμε το ταχύτερο δυνατό, η ισχύς των οποίων ν’ αποτελέσει εγκαίρως, πριν είναι αργά, ανάχωμα και τροχοπέδη στα σε βάρος της Κύπρου τεκταινόμενα από τη Τουρκία και τους γνωστούς διακηρυγμένους εχθρούς της υπόθεσης μας.

Οι σύμμαχοι όμως κερδίζονται μόνο με την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Το συμφέρον, είναι δυστυχώς η μόνη γλώσσα, η εσπεράντο, που καταλαβαίνουν οι πάντες και η μικρή Κύπρος δεν είχε ποτέ ως τώρα τρόπο να ικανοποιήσει κανενός τη «λεπτή αυτή χορδή».

Σήμερα όμως, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Κύπρος διαθέτει εκείνο το κάτι που της επιτρέπει να προσφέρει και να ικανοποιήσει συμφέροντα μεγάλων και ν’ απαιτήσει τη συμμαχία τους.

Είναι τα αποδεδειγμένα κολοσσιαία αποθέματα μας πετρελαίων και φυσικού αερίου που αποτελούν το πιο σκληρό νόμισμα όλων των εποχών. Η ορθή του χρήση μπορεί να ξεβουλώσει αυτιά και ν’ ανοίξει παράθυρα, πόρτες, καμαρόπορτες.

Πρέπει όμως ν’ αξιοποιήσουμε και το άλλο μας ισχυρό χαρτί, του ισότιμου μέλους της ΕΕ, το οποίο δυστυχώς, έχουμε, εν πολλοίς, μισοκάψει. Να προσεγγίσουμε τους εταίρους μας της ΕΕ και να τους προσφέρουμε συνεκμετάλλευση των πετρελαίων μας. Η ΕΕ τα έχει απόλυτη ανάγκη και υπάρχουν φιλικά κράτη μέλη της ΕΕ που είναι διατεθειμένα και για το δικό τους συμφέρον άλλωστε, να συνεργασθούν μαζί μας και με μια διακρατική σύμβαση αριθμού κρατών της ΕΕ, ως ένα consortium, να επιτύχουμε συνεκμετάλλευση των πετρελαίων μας. Με ορθολογιστική διαπραγμάτευση μπορούμε να επιτύχουμε ικανοποιητικούς όρους προς αμοιβαίο όφελος.

Σ’ αντάλλαγμα ν’ απαιτήσουμε την υποστήριξη της ΕΕ, για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού που ν’ αντέχει στο χρόνο. Και δεν χρειάζεται να ζητήσουμε πολλά. Μόνο, κάτι που το δικαιούμαστε άλλωστε, την εφαρμογή και στην περίπτωση μας, ως ισότιμου μέλους της ΕΕ, του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, δια της εφαρμογής των τριών βασικών ελευθεριών, διακίνησης, εγκατάστασης, ιδιοκτησίας, που από μόνα τους λύουν τα βασικά μας προβλήματα. Το ίδιο δηλαδή, γνώριμο τους Σύστημα με το οποίο οι ίδιοι απολαμβάνουν ειρήνη, είναι ικανοποιημένοι και αισθάνονται ευτυχείς και ασφαλείς. Γιατί να το αρνηθούν σ’ ένα μέλος τους, την Κυπριακή Δημοκρατία όταν μάλιστα θα τους προσφέρουμε κι’ εμείς συνεκμετάλλευση του φυσικού μας πλούτου; Και τότε πώς θα μπορούσε η Τουρκία ή οποιοσδήποτε να ισχυρισθεί και να πείθει, ότι το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, που ενώνει 500 εκ. Ευρωπαίους και τους προσφέρει πλήρη ικανοποίηση, ειρήνη και ασφάλεια, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τους 100,000 ΤΚ;

Είμαστε πεπεισμένοι ότι η οικονομική αυτή γλώσσα θα μιλήσει και είναι δυνατό να διανοίξει νέα αισιόδοξη προοπτική μιας δίκαιης και διαρκούς λύσης του προβλήματος μας. 

Γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε προηγούμενη έκκληση μας, για το κορυφαίο αυτό θέμα, προς τον αγαπητό Πρόεδρο μας, που του έχουμε υποβάλει διακριτικά το Μάρτη του 2009. Επεκτείνουμε την έκκληση αυτή και προς τους Αρχηγούς όλων των Κομμάτων μας και τα Κόμματα τα ίδια, καθώς και την Εκκλησία μας και τους καλούμε να ενσκήψουν, ομονοούντες, στο επείγον αυτό θέμα χωρίς καθυστέρηση. Οι μέρες περνούν και η Γενεύη πλησιάζει ολοταχώς. Θ’ αρχίσουν οσονούπω οι αφόρητες πιέσεις που ήδη αιωρούνται στην ατμόσφαιρα, με νέα χρονοδιαγράμματα και σκληρότερους όρους, πιέσεις προς το αδύνατο θύμα, με στόχο να επαναφέρουν σύντομα την επιδιαιτησία που θα είναι καταστροφική. Είναι και οι ωμές πρόσφατες απειλές του Μπαγίς για Β, Γ, Δ και Ω σχέδια, ακόμα και για κρίση/βία. Κι’ εμείς δεν έχουμε τίποτε να αντιτάξουμε, έξω από το δίκαιο μας, που δεν μετρά χωρίς συμφέροντα. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα περιθώρια μας εξαντλούνται επικίνδυνα και απαιτείται σπουδή και φρόνηση. Επιβάλλεται επειγόντως επανατοποθέτηση του ειρηνικού μας αγώνα με σημαία πλέον το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, αν θα ελπίσουμε για σωτηρία και επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού στην υπέρτρισχιλιετή κοιτίδα του, με τη χρήση ισχύος που θ’ αντλήσουμε από ισχυρούς εταίρους της ΕΕ, στην συνεκμετάλλευση των πετρελαίων μας. Ν’ αξιοποιήσουμε το ουρανόπεμπτο αυτό δώρο της φύσης. Αποτελεί την μοναδική ελπίδα που μας έχει απομείνει σήμερα για τη σωτηρία της μικρής μαρτυρικής μας πατρίδας.

Διαβήματα μας για το ίδιο θέμα, τον Ιούνιο και Οκτώβρη του 2009, προς τον Πρόεδρο της Γαλλίας Nicola Sarkozi, τον οποίο θεωρούμε ένα από τους ειλικρινείς φίλους της Κύπρου, διαπιστώσαμε από προσωπικές επαφές έκτοτε με εκπροσώπους του Προεδρικού Γραφείου, ότι παρά το γεγονός ότι η ιδέα αντιμετωπίζεται ευνοϊκά ως πολύ ενδιαφέρουσα δεν είναι δυνατό να προωθηθεί εάν δεν προέρχεται από την ίδια την Κυβέρνηση μας. 

Κάνουμε επομένως νέα, θερμή έκκληση προς τον Πρόεδρο μας, την Κυβέρνηση του, τα Κόμματα μας, όλους τους Έλληνες της Κύπρου, υπό τις ευλογίες και της Εκκλησίας μας, καθώς και τη στήριξη των ΜΜΕ, όπως με σοβαρότητα, σωφροσύνη αλλά και με κάθε σπουδή, ενσκήψουμε στην αξιοποίηση του θεόπεμπτου αυτού όπλου που μας ήλθε εξ ουρανού στην πιο κατάλληλη, την πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας. 

Θα είναι σοφό να εξαντλήσουμε με κάθε τρόπο τις δυνατότητες που μας ανοίγονται, με σώφρονα αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων υδατανθράκων μας, ως τη μοναδική εναπομείνασα ελπίδα σωτηρίας μας.

Τριμερής Μια ευκαιρία ν’ απεγκλωβιστούμε από τις διαδοχικές παγίδες που μας έστησαν.

Εμείς οι παλιοί που ζήσαμε σε ώριμη ηλικία όλες τις φάσεις του Κυπριακού δράματος καθώς και τις ανάλογες επαναλαμβανόμενες πικρές εμπειρίες που μας έχουν συγκλονίσει ώστε να έχουμε πλήρη συνείδηση των γεγονότων και της έκτασης του επικρεμάμενου κινδύνου, έχουμε καταστεί ιδιαίτερα ευαίσθητοι στα θέματα που αφορούν το μέλλον της μικρής, μαρτυρικής μας πατρίδας και του Κυπριακού Ελληνισμού.

Από τα όνειρα για ένα ελεύθερο κράτος, καταντήσαμε, μετά από αγώνες μισού αιώνα, με τον ερασιτεχνισμό και την άσοφη πολιτεία μας στη διαχείριση του πολιτικού μας θέματος, την οποίαν εκμεταλλεύτηκαν οι πολύπειροι και πονηροί αντίπαλοι μας, καταντήσαμε, λόγω της εκδικητικότητας τους, να βιώνουμε σήμερα τη βασανιστικήν αμφιβολία του πού αφήνουμε και με ποιό μέλλον τα παιδιά μας στην πατρίδα που τους γέννησε.

Επειδή με τιμά με τη φιλία του ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας και μου το επιτρέπει, του έχω απευθύνει κατά καιρούς διάφορες εισηγήσεις.

Η πρόσφατη αφορά την επικείμενη «Τριμερή», για την οποίαν τρέφω μεγάλες ανησυχίες και φόβο για τις προθέσεις εκείνων που την έχουν τροχιοδρομήσει.

Επειδή ο Πρόεδρος έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι οι παραχωρήσεις μας παλαιές και νέες, δεν ισχύουν εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία και μπορεί να τις αποσύρει όποτε κρίνει σκόπιμο, κατά πάσαν πιθανότητα, ένας από τους στόχους της Τριμερούς, μεταξύ πολλών άλλων φυσικά, που αναλύονται πιο κάτω, να είναι να μας δέσουν με κωδικοποίηση, σε ψήφισμα, ως συμφωνηθείσες τις δικές μας παραχωρήσεις, που έχουν κατά πολύ ξεπεράσει τις κόκκινες μας γραμμές, χωρίς οι Τούρκοι, σκόπιμα, να τις έχουν ποτέ αποδεχτεί, αλλά τις χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο για να ζητούν περισσότερα, καθ’ ην στιγμήν οι ίδιοι δεν έχουν υποχωρήσει ουδέ κατά ένα «ν» από τις αδιάλλακτες και απαράδεκτες αρχικές τους θέσεις, μάλλον πιο πίσω έχουν πάει, με τις ευλογίες των μεσολαβητών και χωρίς να ενοχλείται κανένας.

Ξεκινώντας δε από πρόσφατη προσωπική δήλωση σε μένα του Προέδρου, ότι δεν τρέφει ουδέ την παραμικρήν ελπίδα ότι θα φθάσουμε ποτέ σε αποδεκτή λύση με τις θέσεις, τις παράλογες απαιτήσεις και τη συνολική απαράδεκτη στάση και συμπεριφορά των Τούρκων, έχω αναφέρει με το τελευταίο μου διάβημα στον Πρόεδρο:

Θεωρώ σκόπιμο, εκμεταλλευόμενος, ο Πρόεδρος, την χρυσή ευκαιρία που προσφέρει η Τριμερής, όταν θα βρίσκονται τα φώτα όλων των διεθνών ΜΜΕ και τα ώτα όλων των ενδιαφερομένων, εστραμμένα επάνω στον Πρόεδρο μας, να πληροφορήσει την ανθρωπότητα, για την απαράδεκτη Τουρκική αδιαλλαξία και τα επεκτατικά της σχέδια τα οποία, παρά την επιτηδευμένη υποκριτική της διπλωματία, στην πραγματικότητα η μεθοδευμένη επιδίωξη της δεν είναι άλλη από την κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου και αυτό φυσικά πόρρω απέχει από την επιδιωκόμενη από μας, τον ΟΗΕ, την ΕΕ και τον κάθε ορθοφρονούντα, δίκαιη και βιώσιμη λύση. Αυτό άλλωστε βγαίνει αβίαστα ως δικός μας φόβος και όπως τον διατύπωσε σαφέστατα πρόσφατα ο ίδιος Πρόεδρος με τη φράση: «αν θα υπάρχει ως τότε η Κυπριακή Δημοκρατία».

Σ’ αυτή λοιπόν τη μοναδική ευκαιρία, ιδανική θα έλεγα στιγμή, να μιλήσει καθαρά, τη γλώσσα των γεγονότων, της πραγματικότητας, της αλήθειας.

Ν’ απευθυνθεί στον ΟΗΕ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στην ΕΕ, προς τις Κυβερνήσεις όλων των κρατών του κόσμου, σε όλα τα Οργανωμένα Σύνολα και να εκφράσει την οδύνη, δική του και του λαού μας, τα δεινά που μας προκάλεσε και μας προκαλεί κάθε νέα μέρα η Τουρκία και την τρομοκρατία που εξασκεί σε βάρος του λαού μας με τις πασιφανείς επεκτατικές επιδιώξεις της, όπως αποδεικνύουν καθημερινά δηλώσεις και διακηρύξεις επισήμων τους, δια ζώσης, δι’ ανακοινώσεων, εκθέσεων, βιβλίων και παντοιοτρόπως.

Να φωνάξουμε στη διαπασών και να καταγγείλουμε την Τουρκία, η οποία από θέσεως ισχύος, αφού με 40,000 και πλέον πάνοπλο στρατό της κατέχει και σφετερίζεται επί 36 τώρα χρόνια το 40% σχεδόν, που είναι το πλουσιότερο τμήμα της Κύπρου. Το κατέλαβε το 1974 με ένα πανίσχυρο, πάνοπλο στρατό, πολεμικό ναυτικό και πολεμικήν αεροπορία, με βομβαρδισμούς, δολοφονίες, διώξεις, βιασμούς και παντός είδους βαρβαρότητες, έναντι υποτυπώδους άμυνας μιας μικρής αδύνατης νήσου του μισού εκατομμυρίου. Το 40% αυτό της Κύπρου, που κατέλαβε, αντιπροσώπευε τότε, το 78% των συνολικών πλουτοπαραγωγικών πόρων της Νήσου. Ενώ οι ΤΚ ήσαν μόνο το 18% και η συνεισφορά τους στο εθνικό εισόδημα μόνο 4.2%. Και ισχυρίσθη η Τουρκία ότι ήλθε δήθεν, μετά βαΐων και κλάδων!, για να αποκαταστήσει τη δημοκρατία. 

Τα γεγονότα και οι αριθμοί αυτοί μιλούν από μόνοι τους και κανείς δεν μπορεί να τους διαψεύσει. Εφ’ όσον δε η Τουρκία επιμένει στις παράλογες και υστερόβουλες απαιτήσεις της, δεν αφήνει χώρο ουδέ για την ελάχιστην ελπίδα για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση που θ’ αντέξει στο χρόνο.

Είναι ακόμη ευκαιρία να εγκαταλείψουμε τώρα, απόλυτα δικαιολογημένα, τον ψευδή χαρακτηρισμό των συνομιλιών που μας επέβαλαν, ως δήθεν μεταξύ «κυπρίων προς κυπρίους» και την επιδιωκόμενη λύση, ως δήθεν «κυπριακής ιδιοκτησίας», αφού είναι η Τουρκία η ίδια ο διαπραγματευόμενος, κριμένος πίσω από τον εκάστοτε ΤΚ ηγέτη που η ίδια έχει επιλέξει ως φερέφωνο της, στις συνομιλίες. Και η διασάφηση αυτή επιβάλλεται διότι με τους όρους αυτούς παραπλανούμε, εμείς οι ίδιοι, τους ξένους που δεν γνωρίζουν τις πραγματικότητες και όταν ακούουν εμάς να τους διατυπώνουμε, παίρνουν τη ψευδεπίγραφη αυτή ορολογία ότι αποδίδει την πραγματικότητα, ενώ ο εκάστοτε ΤΚ εκπρόσωπος δεν μπορεί ούτε καν να δέσει τον ιμάντα του ενός των υποδημάτων του χωρίς την έγκριση της Τουρκίας. Και τώρα η Τριμερής, την οποίαν σίγουρα η ίδια η Τουρκία και οι υποστηρικτές της την έστησαν και ασφαλώς δεν είναι για το καλό μας. Να είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για μια νέα παγίδα, με πρόθεση να μας οδηγήσουν και να μας επιβάλουν, ως τελικό στόχο τους, ένα νέο και σίγουρα χειρότερο Σχέδιο Ανάν. 

Να υποδείξουμε τα ξεκάθαρα καταχθόνια επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου όπως τα διακηρύττουν ανοικτά, άλλωστε, κάθε μέρα Τούρκοι επίσημοι. Tο βιβλίο του Υπουργού της Εξωτερικών είναι από μόνο του η πιο τρανταχτή απόδειξη όλων των πιο πάνω. Ιδιαίτερα εκφραστική είναι η ομολογία του ότι «και να μην υπήρχε ένας Τούρκος στην Κύπρο θα τον κατασκευάζαμε για να τον χρησιμοποιήσουμε ως πρόσχημα για να διεκδικήσουμε την Κύπρο». Τί περισσότερη απόδειξη χρειάζεται ένας, δικός μας ή καλόπιστος ξένος, για να ερμηνεύσει σωστά τις κατακτητικές προθέσεις και σχέδια της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου; Είναι και οι πρόσφατες ξεκάθαρες δηλώσεις του Μπαγίς.

Ακόμη και οι επανειλημμένες σχετικές δηλώσεις του Προέδρου Γκιούλ που αρνείται ως και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας ακόμα και το 3212 που υπέγραψε και η Τουρκία. Ενδεικτικοί είναι και οι πρόσφατοι ύποπτοι εναγκαλισμοί του με τους Βρετανούς και η παρασημοφόρηση του από τη Βασίλισσα. Τι άλλην εξυπηρέτηση έχει προσφέρει η Τουρκία στη Βρετανία για να τιμά τον Πρόεδρο της, πλην του ότι με δικό της κόστος η Τουρκία εκτέλεσε, ανέξοδα για τη Βρετανία, τα δικά της σχέδια για διχοτόμηση της Κύπρου που η ίδια απεφάσισε από το 1955; Είναι και οι ατέλειωτες δηλώσεις του Πρωθυπουργού Ερντογάν. Τί να πούμε και για τη συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου της ΚΣΣΕ του φιλοξενούμενου μας; Ακόμα και η πρόσφατη απαίτηση του Στρο, του γνωστού «ξυλοφόρου» της Τουρκίας και των Financial Times, για διχοτόμηση, καθώς και η αποκαλυφθείσα συνομωσία του Α. Ντάουνερ με τους Τούρκους επισήμους σε βάρος της Κύπρου.

Οι προσωπικές αποκαλύψεις Τούρκων στρατιωτικών που μαρτυρούν τις προβοκάτσιες που η ΤΜΤ κατασκεύαζε κατ’ εντολή της Τουρκίας για να προπαρασκευάσει την Τουρκική ανταρσία προς εφαρμογή των καταχθόνιων σχεδίων της Τουρκίας με την προσχεδιασμένη εισβολή.

Η κομπαστική ομολογία Τούρκων στρατιωτικών ότι οι ίδιοι σκότωσαν Ελληνοκυπρίους επιδεικνύοντες και τις σχετικές φρικιαστικές εικόνες.

Οι καθημερινές δηλώσεις και απειλές του Ερογλου και άλλων ΤΚ που πόρρω απέχουν από διάθεση για συνδιαλλαγή, όπως τις υφιστάμεθα καθημερινά.

Να καταγγείλουμε επίσης την Τουρκία και για:

Τον συστηματικό εποικισμό, έγκλημα πολέμου, των κατεχομένων εδαφών μας, με αριθμούς που όπως δημοσιεύουν οι ίδιοι οι Τ/Κ, μπορεί να έχουν ξεπεράσει το 1000.000.

Στερούν το 82% του πληθυσμού (των ΕΚ) από τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα για 36 χρόνια.

Έχουν εκδιώξει με στρατιωτική βία 200.000 ΕΚ από τα σπίτια και τα περιουσίες τους.

Κατακρατούν, καταπατούν και εκμεταλλεύονται τις ΕΚ περιουσίες που ξεπερνούν το 90% των κατεχομένων εδαφών.

Ξεπουλούν τις ΕΚ περιουσίες σε ξένους καθιστώντας τους συνένοχους τους στο βδελυρό τους αυτό ποινικό έγκλημα.

Καταστρέφοντας κατάφορα το φυσικό περιβάλλον, έχουν μεταξύ πολλών άλλων αποψιλώσει τεράστιες εκτάσεις της Οροσειράς του Πενταδάκτυλου, χωρίς ποσώς να ενοχληθούν οι κατά τα αλλά ιδιαίτερα ευαίσθητοι για το περιβάλλον φίλοι τους και έχουν σχηματίσει δύο τεραστίων διαστάσεων Τουρκικές Σημαίες καθώς και υβριστικότατα για τους ΕΚ συνθήματα που προκαλούν κατάφορα τα αισθήματα του λαού μας. Να διανείμουμε σε όλους φωτογραφίες των σημαιών και των ύβρεων τους αυτών.

Αυτό το γεγονός και μόνο αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Τούρκοι, παρόλο που είναι οι αδικούντες ως εισβολείς, καταστροφείς και σφετεριστές, που έπρεπε να είναι απολογητές, επιδεικτικά προβάλλουν την εχθρότητα και την κακία τους με υπεροψία και φυσικά αποδεικνύουν ότι δεν έχουν καμιάν απολύτως διάθεση για συνδιαλλαγή και πολύ λιγότερο για δίκαιη και βιώσιμη λύση. Κανονικά θα έπρεπε εμείς, αν είχαμε αξιοπρέπεια, πριν παρακαθίσουμε σε διαπραγματεύσεις, από την αρχή - αρχή, να απαιτούσαμε ως πρώτιστον όρον, ν’ απαλειφθούν τα αισχρά, τα βδελυρά, προκλητικά αυτά κατασκευάσματα τους που αποτελούν πολύαιχμο μαχαίρι βαθειά στη καρδιά του κάθε Έλληνα που κάθε μέρα στριφογυρίζει οδυνηρότερα, με την κάθε νέα αντίκρισή τους.

Αφού λοιπόν καταγγείλουμε τη Τουρκία στην Παγκόσμια Κοινή Γνώμη με σαφήνεια για όλα τα πιο πάνω, να δηλώσουμε απερίφραστα ότι δεν μας αφήνει η Τουρκία άλλην επιλογή από του να αποσύρουμε όλες τις μέχρι σήμερα υποχωρήσεις μας, παρούσες και προηγούμενες, αφού δεν έχουν αποφέρει ουδέ το ελάχιστον ευνοϊκό αποτέλεσμα, προς τη λύση, ενώ αντίθετα κάθε νέα μας υποχώρηση τους ανοίγει την όρεξη για περισσότερα. Ταυτόχρονα να δηλώσουμε ευθαρσώς ότι, δεδομένης της αποδεδειγμένης αδιαλλαξίας και κακής πίστης της Τουρκίας, δεν θεωρούμε ότι η Τριμερής με συμμετοχή του Ερογλου, θα εξυπηρετήσει κανένα ωφέλιμο σκοπό και ν’ αρνηθούμε να παρακαθίσουμε σ’ αυτήν εκτός εάν η Τουρκία προβεί, πριν από την πραγματοποίηση της Τριμερούς, σε ξεκάθαρες και δεσμευτικές δηλώσεις προς τον ΟΗΕ και την ΕΕ που θα δημιουργούν σαφείς και ασφαλείς προϋποθέσεις για λύση δίκαιη και βιώσιμη, που θα εξασφαλίζει τη διαιώνιση της παραμονής του Κυπριακού Ελληνισμού στις τρισχιλιετείς ρίζες του και μάλιστα ν’ απαιτήσουμε να παρακαθίσει η ίδια η Τουρκία στη Τριμερή και όχι ο ΤΚ, το όργανο της.

Μια τέτοια κίνηση θ’ ανεβάσει το πολιτικό ανάστημα του Προέδρου μας και της Κύπρου διεθνώς, από κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο του κόσμου.

Έχω αποφασίσει να δημοσιοποιήσω το διάβημα μου αυτό, διότι πρόκειται για μια σημαντική κίνηση και ίσως ο Πρόεδρος, για να την αναλάβει χρειάζεται πολυκομματική ενθάρρυνση και στήριξη.